Показать инструкцию, картинки
Вход
разделы форума
Поиск
МОи песни
"Дождик самовитый", моя
"Пряники в межсезонье", моя
"в велосипеде самодельном", моя
"В цеху, в цехах, в цехЕ", моя
"Осень", моя
(песни Админа)
картинка на главную
Топ сообщений за месяц
ТОП СООБЩЕНИЙ****
( 1 )
» Сообщение Admin в трамвай в марте, ,, ,, ,, ,стихи, да Гроза Лексей
( 1 )
» Сообщение Admin в Опавшие листья )(Наталия Хорунжева...(...стихи,тексты,,,,,,,,,,Пронизан светом голубым Пейзаж осенний.
( 1 )
» Сообщение Наталия Хорунжева в Опавшие листья )(Наталия Хорунжева...(...стихи,тексты,,,,,,,,,,Пронизан светом голубым Пейзаж осенний.
( 1 )
» Сообщение Admin в Новости ЛИТЕРАТУРЫ,, ,, ,, ,,,
( 1 )
» Сообщение Admin в [] Из якутских тетрадей Варлама Шаламова:,,,стихи,тексты.........1953 г.
( 1 )
Напуття втрачае мудрощi )( Галина Чехута( стихи и перевод
............. . . . . . . .....==> перейти к последнему посту темы
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
Напуття втрачае мудрощi
Галина Чехута
Напуття втрачає мудрощі
Сивомудрі є такі слова:
“Не снувати думку про погане”.
Їх не чують мати і вдова,
Бо навічно згасло сонце сяйне...
Каже мудрий: “Згадуй лиш добро!
Бережи в душі приємний спогад!”
Та коли страждання вже вросло,
В грудях – безнадії ревний* осад.
“Ти погане в серці не плекай!
Від сумних думок душа страждає…”
Та коли у серці – болю вкрай,
То напуття мудрощі втрачає…
“Душу очищай, живи з добром!”
Тільки все добро війна забрала!..
Плаче мати гірко над хрестом,
Бо у серці – незагойна рана…
*Ревний – пройнятий гіркотою, сумом, болем; гіркий, сумний, болісний.
:copyright: Copyright: Галина Чехута, 2023
Напутствие теряет мудрость
Сивомудры есть такие слова:
"Не мыслить о плохом".
Их не слышат мать и вдова,
Ибо навечно погасло солнце сияющее...
Говорит мудрый: «Вспоминай только добро!
Береги в душе приятное воспоминание!”
Но когда страдание уже вросло,
В груди – безнадежности ревностный осадок.
“Ты плохое в сердце не питай!
От грустных мыслей душа страдает…”
Но когда в сердце – боли крайне,
То напутствие мудрости теряет…
“Душа очищай, живи с добром!”
Только все добро война забрала!..
Плачет мать горько над крестом,
Ибо в сердце – незаживающая рана…
*Ревный – проникнутый горечью, грустью, болью; горький, грустный, болезненный.
Галина Чехута
Напуття втрачає мудрощі
Сивомудрі є такі слова:
“Не снувати думку про погане”.
Їх не чують мати і вдова,
Бо навічно згасло сонце сяйне...
Каже мудрий: “Згадуй лиш добро!
Бережи в душі приємний спогад!”
Та коли страждання вже вросло,
В грудях – безнадії ревний* осад.
“Ти погане в серці не плекай!
Від сумних думок душа страждає…”
Та коли у серці – болю вкрай,
То напуття мудрощі втрачає…
“Душу очищай, живи з добром!”
Тільки все добро війна забрала!..
Плаче мати гірко над хрестом,
Бо у серці – незагойна рана…
*Ревний – пройнятий гіркотою, сумом, болем; гіркий, сумний, болісний.
:copyright: Copyright: Галина Чехута, 2023
Напутствие теряет мудрость
Сивомудры есть такие слова:
"Не мыслить о плохом".
Их не слышат мать и вдова,
Ибо навечно погасло солнце сияющее...
Говорит мудрый: «Вспоминай только добро!
Береги в душе приятное воспоминание!”
Но когда страдание уже вросло,
В груди – безнадежности ревностный осадок.
“Ты плохое в сердце не питай!
От грустных мыслей душа страдает…”
Но когда в сердце – боли крайне,
То напутствие мудрости теряет…
“Душа очищай, живи с добром!”
Только все добро война забрала!..
Плачет мать горько над крестом,
Ибо в сердце – незаживающая рана…
*Ревный – проникнутый горечью, грустью, болью; горький, грустный, болезненный.
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
Як зупинити
Галина Чехута
Небо похмуре в мовчанні,
Кажуть, в безмежжі є Бог…
Може, сховався у хмарі?
Чом він не чує тривог?
В серці згасають надії,
Розпач вселяє журбу,
Настрої будить панічні,
Думку плекає сумну…
Суне навала ворожа,
Майже два роки – війна!
Де ж вона ласка Господня?
Повниться горем душа…
В грудях пече від знемоги,
Наче від гострих шипів…
Скільки терпіти незгоди?..
Втратити скільки життів?..
Спокою в серці немає!
День пролітає за днем…
Де ж воно щастя реальне?
Як зупинити цей щем?..
Copyright: Галина Чехута, 2023
----------------=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
перевод:
Как остановить
Галина Чехута
Небо хмурое в молчании,
Говорят, в беспределе есть Бог…
Может, спрятался в облаке?
Почему он не слышит тревог?
В сердце угасают надежды,
Отчаяние внушает печаль,
Настроения будит панические,
Мысль лелеет печальную…
Сунет нашествие враждебное,
Почти два года – война!
Где же она благодать Господня?
Полнится горем душа…
В груди печет от изнеможения,
Как от острых шипов…
Сколько терпеть несогласия?..
Потерять сколько жизней?..
Покоя в сердце нет!
День пролетает за днем…
Где же счастье реальное?
Как остановить этот щем?
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
Схилився місяць над Землею,Спрут
Галина Чехута
Дивився сумно з висоти
На руйнувань жахливу сцену,
На понівечені двори.
Дивився мовчки і жахався,
Повсюди – сльози і печаль.
За що Землі такі страждання?
Чи є ненависті межа?..
Злочинець вдерся в Україну,
Щоб люд загнати у ярмо…
Чи світ не бачить, що у прірву
Штовхає Землю мізантроп!
Де поле, там – окопи, вирви,
Від мін здригаються гаї.
Те підірвали, те спалили…
Калюжі крові – на траві…
Тремтить всю ніч зіркове море,
Немовби загнане у кут.
Невже ж не бачиш ти, о, Боже:
Опутав світ скажений спрут!..
Copyright: Галина Чехута, 2023
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
Склонилась луна над Землей,
Глядел печально с высоты
На разрушений ужасную сцену,
На изуродованные дворы.
Смотрел молча и ужасался,
Повсюду слезы и печаль.
За что на Земле такие страдания?
Есть ли ненависти предел?..
Преступник ворвался в Украину,
Чтобы народ загнать в ярмо…
Не видит ли мир, что в бездну
Толкает Землю мизантроп!
Где поле, там – окопы, воронки,
От мин вздрагивают рощи.
То взорвали, то сожгли…
Лужи крови – на траве…
Дрожат всю ночь звездное море,
Словно загнанное в угол.
Неужели ты не видишь, о Боже:
Опутал мир бешеный спрут!
Глядел печально с высоты
На разрушений ужасную сцену,
На изуродованные дворы.
Смотрел молча и ужасался,
Повсюду слезы и печаль.
За что на Земле такие страдания?
Есть ли ненависти предел?..
Преступник ворвался в Украину,
Чтобы народ загнать в ярмо…
Не видит ли мир, что в бездну
Толкает Землю мизантроп!
Где поле, там – окопы, воронки,
От мин вздрагивают рощи.
То взорвали, то сожгли…
Лужи крови – на траве…
Дрожат всю ночь звездное море,
Словно загнанное в угол.
Неужели ты не видишь, о Боже:
Опутал мир бешеный спрут!
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
На грани контрастов
Галина Чехута
Гармоничное сочетание крайностей,
Беззаботных и тревожных сложностей…
Это мы видим в марте,
Ибо весенние силы неограничены.
Хорошо соотносятся мелодии
Весенней переменной рапсодии*:
Утро прохлады и солнца сияние,
Теплый дождик и туманное марево.
Щебет и аккорды меланхолии –
Чем вам не сюжет для оратории*?
Зимний дождь, а в лугу – цвету магия,
Дома – тишина, кофе и фантазия…
На грани контрастов так заманчиво
Чувствовать атмосферу уюта…
Хотя душа смущена событиями,
Сердце опять радуется надеждам…
*Рапсодия – инструментальное произведение, пер. свободной формы, на основе народных мелодий, где чередуются широкие эпические и моторные танцевальные эпизоды
Оратория – музыкальное произведение для хора, певцов-солистов и симфонического оркестра, написанное на драматический сюжет.
Copyright: Галина Чехута, 2024
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
Підіймалось сонце в небо ,Пiдiймалось сонце
Галина Чехута
Щоб зігріти білий світ,
Поглядало на дерева,
Оживляло первоцвіт.
Споглядало сонце луки,
Річку, поле і степи,
Воскрешало навіть звуки,
Фарбувало береги.
Обіймали ніжно землю
Сонцесяйні промінці,
Красоту її бентежну,
Що марніє у війні.
Гріло сонце полонини
І берези ніжний стан,
Поспішало у долини,
Щоб розсіяти туман.
Фарбувало вміло обрій
В золотисті кольори,
По траві пробігло мокрій,
Зазирнуло у двори…
Піднімалось сонце вище,
Усміхалося згори,
Пригадавши небо мирне
Без воєнної грози…
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
Ранок запалив у небі світло,Увертюра
Галина Чехута
Всю природу пробудив від сну.
На траві розсипав сяйне срібло,
Дав дорогу сонячному дню.
Тільки в серці – знову завірюха,
Душу розриває сум’яття,
Не лікує нерви увертюра
І весни квітучої вбрання.
Почуття напружені, як струни,
Відчувають в грудях пустоту,
Дотики задушливої смуги
Страдницьку видавлюють сльозу.
Завтра знову сонце встане вранці,
День почне з нуля своє життя…
Кажуть, все проходить, може, й справді
Кануть всі незгоди в небуття…
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
Художник Апрель очаровательный!Художник Апрель
Галина Чехута
Люблю его за все сюжеты,
За каждое произведение спасительное,
За настроение, кроткие манеры.
Словно настоящий чародей,
рисует апрель солнце, цветы.
Красит травы, ивняк,
Идет тропинкой к реке.
О, сколько он имеет идей,
Этот самоотверженный маэстро!
Кажется, даже волны плеск
Звучит чувственно и вдохновенно.
Все есть на странном полотне:
Любовь, мечты, надежды…
Если бы еще Апрель, как снег,
Боль растопил без промедления…
Как хочется, чтобы произведение художника,
Так похож на яркий ковер,
Навсегда остановил вой,
Сделал жизнь людей счастливым!
Copyright: Галина Чехута, 2024
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
Просто утро… Обычная суббота…Суббота
Галина Чехута
Уже новый начинается день…
Что ждет: уют, забота
Или неожиданный проблеск вдохновений?
Я встаю… О, какое наслаждение
Идти вперед в соблазнительный мир!
Вдохновляет пьянка прохлада,
покоряет колдующий цвет.
Я сегодня – не та, что вчера,
Завтра иной стану, пожалуй…
Даже настроение – как погода:
То теплень, то дожди достают…
Во Вселенском плыву океане
И впитываю секунды жизни,
Там – все: победы, неудачи
И непрошеные мгновения бытия…
В реальном мире много
И недостойных, и добрых людей:
Часто рядом – и благо, и жало:
То отчаяние, то радость – из груди…
Светит солнце! Сегодня – суббота!
Я для радости место найду…
Это лучшая в мире работа,
Всю энергию в нее вклада!...
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
Втрачаю друзiв...
Анатолий Анненко
Втрачаю друзів... Боже правий!
Чи то прийшла така пора?
Я ж не скупий і не лукавий;
прихильник світла і добра...
Втрачаю друзів... Ті - в могилах,
а ті живі... - та вже "не ті"... -
Все менше вірних друзів милих,
все більше розпачу в житті.
:copyright: Copyright: Анатолий Анненко, 2015
Анатолий Анненко
Втрачаю друзів... Боже правий!
Чи то прийшла така пора?
Я ж не скупий і не лукавий;
прихильник світла і добра...
Втрачаю друзів... Ті - в могилах,
а ті живі... - та вже "не ті"... -
Все менше вірних друзів милих,
все більше розпачу в житті.
:copyright: Copyright: Анатолий Анненко, 2015
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
Втрачаю...
Александра Трифонова
ВТРАЧАЮ
Втрачаю. Може тебе.
Хто знає? Хтось, може вгадає, як прагну кохати.
Ти сильний. Ти милий.
Я вірю в тебе. А ти хочеш спати.
Втрачаю. Плин часу в’юнкий.
Не знаю. Мабуть, просто в раю так хочу пливти.
Несила. Мірило -
Мій сон гомінкий. Не ти...
Втрачаю. Реальні події.
Кохаю? Когось, певно ніжно та пристрасно, чемно.
Але не самотньо мені, любий, млію
Від твоїх очей, молюся таємно.
Втрачаю. Колишніх людей.
Зникає. Прозора стіна – і холодна й скляна.
Зігрітись. Я прагну тепла звідусіль.
Хочу мира від тіла твого, від очей.
Втрачаю. Тепер просто всіх.
Здолаю. Криву крижану крізь ріку.
Містком простягну слабку руку.
Тобі. Одному. Мрію чути твій сміх.
Кохаю. Я. Тільки. Тебе.
Я знаю. Напевно, що це будеш ти.
До краю. До краю землі мушу йти.
Ти чуєш мене? Я люблю тебе!
:copyright: Copyright: Александра Трифонова, 2004
Александра Трифонова
ВТРАЧАЮ
Втрачаю. Може тебе.
Хто знає? Хтось, може вгадає, як прагну кохати.
Ти сильний. Ти милий.
Я вірю в тебе. А ти хочеш спати.
Втрачаю. Плин часу в’юнкий.
Не знаю. Мабуть, просто в раю так хочу пливти.
Несила. Мірило -
Мій сон гомінкий. Не ти...
Втрачаю. Реальні події.
Кохаю? Когось, певно ніжно та пристрасно, чемно.
Але не самотньо мені, любий, млію
Від твоїх очей, молюся таємно.
Втрачаю. Колишніх людей.
Зникає. Прозора стіна – і холодна й скляна.
Зігрітись. Я прагну тепла звідусіль.
Хочу мира від тіла твого, від очей.
Втрачаю. Тепер просто всіх.
Здолаю. Криву крижану крізь ріку.
Містком простягну слабку руку.
Тобі. Одному. Мрію чути твій сміх.
Кохаю. Я. Тільки. Тебе.
Я знаю. Напевно, що це будеш ти.
До краю. До краю землі мушу йти.
Ти чуєш мене? Я люблю тебе!
:copyright: Copyright: Александра Трифонова, 2004
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
свiт потрошки втрачае своi iдеали
Бутенко Андрей
світ потрошки втрачає свої ідеали,
вже не треба ніяких жестів, манер,
тепер всі або фотографи, або екстремали,
або задроти - крім навчання жодних проблем.
прочитав за життя цілих три майже-книги,
просидів дарма десять років за партою,
і тепер замість мозку товстий шар криги,
замість мислення - стереотипи, стандарти,
замість мовлення - азбува морзе, чи ще щось
але точно не мова, набір звуків дивних.
і питається, як їм досі в світі жилось,
а жилось якось..з людьми нормальними на рівні.
і цікаво, що всі часи таке мали,
що були не грамотні, були дурні,
в наш розумний час всі грамоту знають,
але ж розуму не додалося в голові...
21.04.2011 Львів
Бутенко Андрей
світ потрошки втрачає свої ідеали,
вже не треба ніяких жестів, манер,
тепер всі або фотографи, або екстремали,
або задроти - крім навчання жодних проблем.
прочитав за життя цілих три майже-книги,
просидів дарма десять років за партою,
і тепер замість мозку товстий шар криги,
замість мислення - стереотипи, стандарти,
замість мовлення - азбува морзе, чи ще щось
але точно не мова, набір звуків дивних.
і питається, як їм досі в світі жилось,
а жилось якось..з людьми нормальними на рівні.
і цікаво, що всі часи таке мали,
що були не грамотні, були дурні,
в наш розумний час всі грамоту знають,
але ж розуму не додалося в голові...
21.04.2011 Львів
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
Я втрачаю тебе...
Фрискин
Я втрачаю тебе, хоч цього я не прагну,
Я благаю тебе – залишись хоч до ранку,
Адже хочу з тобою зустрічати світанки,
Адже люблю душею і начхати на сварки,
Бо я хочу, щоб Ти блакиттю буяла,
Бо я хочу, щоб Ти жовте море плекала,
Щоб у єдності жили і горя не знали,
Щоб ті руки гребущі нічого не крали,
І щоб щастя було у кожній оселі,
І стабільний курс гривні,
А не ті каруселі…
Фрискин
Я втрачаю тебе, хоч цього я не прагну,
Я благаю тебе – залишись хоч до ранку,
Адже хочу з тобою зустрічати світанки,
Адже люблю душею і начхати на сварки,
Бо я хочу, щоб Ти блакиттю буяла,
Бо я хочу, щоб Ти жовте море плекала,
Щоб у єдності жили і горя не знали,
Щоб ті руки гребущі нічого не крали,
І щоб щастя було у кожній оселі,
І стабільний курс гривні,
А не ті каруселі…
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
втрачаю себе
Наташа Мех
і я знову втрачаю себе
це коли ти хочеш дарувати тепло , та не можеш
це коли ти хочеш любити , а тобі не дозволяють
я навіть не говорю , щоб це було взаїмно
а просто .. просто любити не дозволяють
це коли тебе впускають в свій світ і там закривають
не випускають.. не відпускають
це коли тебе б'ють , а тобі це подобається
це коли здається , наче сам все придумав
наче не було нічого
це коли не розумієш , чи сон ?
чи реальність ?
де правда ?
та простота ?
це коли людина тобі не довіряє на словах ,
не довіряє на вчинках
це коли ви йдете удвох , в одному напрямку ,
а вона від тебе тікає
ти наче маньяк
її наздоганяєш
падаєш , тонеш , руки , ноги ламаєш
і звісно , звісно не попадаєш
все як завжди - мимо
забуваєшся в клубах , від яких нудить
що ж , моя друга весна поспіль
та виживаю її , як минулу
:copyright: Copyright: Наташа Мех, 2014
Наташа Мех
і я знову втрачаю себе
це коли ти хочеш дарувати тепло , та не можеш
це коли ти хочеш любити , а тобі не дозволяють
я навіть не говорю , щоб це було взаїмно
а просто .. просто любити не дозволяють
це коли тебе впускають в свій світ і там закривають
не випускають.. не відпускають
це коли тебе б'ють , а тобі це подобається
це коли здається , наче сам все придумав
наче не було нічого
це коли не розумієш , чи сон ?
чи реальність ?
де правда ?
та простота ?
це коли людина тобі не довіряє на словах ,
не довіряє на вчинках
це коли ви йдете удвох , в одному напрямку ,
а вона від тебе тікає
ти наче маньяк
її наздоганяєш
падаєш , тонеш , руки , ноги ламаєш
і звісно , звісно не попадаєш
все як завжди - мимо
забуваєшся в клубах , від яких нудить
що ж , моя друга весна поспіль
та виживаю її , як минулу
:copyright: Copyright: Наташа Мех, 2014
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
Втрачаю
Наташка Ревенко
Втрачаю... Втрачаю те, що я не мала.
Літаю... Літаю там, де не була ніколи.
Вбиваю... Вбиваю те, що так любила.
П'ю... П'ю те, від чого я втрачаю розум.
Кохаю... Кохаю те, чого не досягала.
Забуваю... Забуваю ім'я. І твоє, і своє.
Засинаю... Засинаю, як іноді люди вмирають.
Біжу... Біжу туди, де місця для мене нема.
Кричу... Кричу так, як раніш шепотіла.
Дихаю... Дихаю смердючим смаком людства.
Плачу... Плачу так, щоб усі засміялись.
Живу... Живу так, щоб усі пам'ятали.
Втрачаю... Втрачаю тіло, розум, душу.
Втрачаю... Втрачаю те, чого не вистачало.
Втрачаю.... Втрачаю мрії, спогади, уяву.
Втрачаю... Втрачаю, просто я втрачаю.
Наташка Ревенко
Втрачаю... Втрачаю те, що я не мала.
Літаю... Літаю там, де не була ніколи.
Вбиваю... Вбиваю те, що так любила.
П'ю... П'ю те, від чого я втрачаю розум.
Кохаю... Кохаю те, чого не досягала.
Забуваю... Забуваю ім'я. І твоє, і своє.
Засинаю... Засинаю, як іноді люди вмирають.
Біжу... Біжу туди, де місця для мене нема.
Кричу... Кричу так, як раніш шепотіла.
Дихаю... Дихаю смердючим смаком людства.
Плачу... Плачу так, щоб усі засміялись.
Живу... Живу так, щоб усі пам'ятали.
Втрачаю... Втрачаю тіло, розум, душу.
Втрачаю... Втрачаю те, чого не вистачало.
Втрачаю.... Втрачаю мрії, спогади, уяву.
Втрачаю... Втрачаю, просто я втрачаю.
Admin- Admin
- Сообщения : 8826
Баллы : 46362
Репутация : 187
Пол : Дата регистрации : 2021-05-03
Я вспомнила,Шторм
Галина Чехута
Как море к вечеру штормило,
Волны гривастые
Поднимались и падали вниз.
Чайка умоляла,
И небо вздыхало бессильно,
Словно изгнанники,
Скрывались тучи за склон.
Небо синело,
А волны – все выше и выше,
В гневе шипели,
Как скалы хотели снести.
Море гудело,
Казалось, еще немного и грянет,
Волны чернели
В маре серой млы.
Веяла ужасом
Небесная взволнованная сфера,
Дышала тяжело
В плену назойливых дум.
Молнии вдруг
сорвались с бурного неба,
Когтями нагло
впились в каждый уступ.
Потом все стихло,
Тревога сменилась спокойствием,
Баловало море
И скалы, и мокрый песок.
Сияли мирно
Звезды в хоромине божьей,
Луна-каноэ
Дорожку посыпала серебром.
Copyright: Галина Чехута, 2024
|
|